جدیدترین مطالب
معرفی ولایت بامیان
ولایت بامیان که به نام بامیکان (درخشان و روشن) نیز یاد می‌شود در نقطه مرکزی افغانستان و در میان دامنه های مرکزی دو سلسله جبال بزرگ یعنی هندوکش و بابا واقع شده است.
مردم بامیان عمدتاً در بین دره های حیات به سر میبرند که توسط کوه ها احاطه گردیده و یا در بین فلات مرکزی قرار گرفته اند. دره های اصلی آن عبارت اند از دره بامیان در شرق، و دره بند امیر در غرب.
باميان داراى هفت واحد اداری شامل مرکز و شش ولسوالى “ یکاولنگ ، پنجاب ، ورث، کهمرد ، سیغان وشیبر”بوده و با ولايات دايکندى، غور ، ميدان وردک، غزنى، پروان، سمنگان و سرپل همسایه می باشد.
مسوولین باميان نفوس این ولایت را 454 هزار نفرمعرفی کرده اند. از این تعداد نزدیک 224 هزار نفر زن و 230 هزار مرد وجود دارد.
مساحت اين ولايت حدود (١٨٠٢٩) کیلومترمربع بوده واقوام هزاره،تاجک وپشتون را در خود جا داده است که حدود ٩٠ درصد ، مربوط قوم هزاره ، اهل تشيع مى باشد.
بامیان از طريق کوتل حاجيگک و با عبور از ولايت ميدان وردک به کابل وصل مى شود. اين ولايت راه ديگرى به کابل از طريق کوتل شيبر و عبور از درۀ غوربند ولايت پروان نيز دارد.
باميان ولايت صعب العبور و در مسیر جاده ابریشم قرار دارد که این جاده از حوزه جنوب به حوزه شمال از طریق بامیان وصل میگردد.
منابع و آثار تاریخی ولایت بامیان
بامیان یکی ازولایات سرشارازمعادن آهن،ذغال سنگ، گج، سنگ مرمر وسنگ های قیمتی درکشوراست. که یکی ازمشهورترین معادن این ولایت، معدن آهن حاجی گک”آجه گگ” را می توان نام برد..
بامیان یکی ازبزرگترین تولید کننده گان کچالو درسطح کشور نیز می باشد که سالانه هزاران تن کچالو به سراسرکشوروخارج صادرمی کند. همچنین جشنواره “گل کچالو” یکی از مهمترین جشنواره ها در ولایت بامیان می باشد.
همچنین این ولایت، مناطق باستانی و آثار تاریخی مهم و مشهوری مانند «شهر غلغله»، «شهر ضحاک»، «کافر قلعه»، «قلعه غمی» و… را نیز در خود جای داده است که باعث می‌شود سالانه شمار زیادی از گردشگران بین‌المللی این ولایت را برای سفر انتخاب کنند.
بند امیر واقع در ولسوالی یکاولنگ از دیگر جاذبه‌های توریستی این ولایت به حساب می‌آید که اخیراً از سوی دولت افغانستان به عنوان آثار ملی ثبت شده‌است.
مجسمه هاى بودا که قدمت ١٦٠٠ ساله داشته و يکى از شاهکار هاى زمان بوديزم است.
مجسمۀ بزرگ صلصال با ارتفاع ٥٣ متر و مجسمۀ کوچک بنام شمامه باارتفاع ٣٥ متر در دل کوه تراشيده شده و در مسير جاده قديمی ابريشم درتقريباً سه کيلومترى شمال شهر باميان قرار دارد. بودايى ها در ( قرون٢-٥ ميلادى) زيست داشتند.
اين دو مجسمه به حيث عجايب جهان، ثبت یونسکو( سازمان فرهنگى ملل متحد)است.
بامیان ای مهد فرهنگ وهنر ای گرامی ســــــــرزمین پرگهر
سرزمین کوهســاران رفیـــع خطه خون رنگ وطوفان وخطر
دره ها سرشار ازرنگ حیات جلگه ها سرسـبز از باغ وشــجر
منبع فیاض رود زنـــــــــدگی معدن سنـــگ حدید وســـیم وزر
دفتری از خاطــرات روزگار رازها درســــیـنه داری مستتـــر
یاد گار دوره عز وشــــــرف دوره کاروتــــــــــــــلاش مستمر
آن نگارین پیکربودا چه شد ؟ شاهکار صنعت دست بشـــــــر!؟
مظهر فکر وتــــــــلاش آدمی حاصل عمر هـزاران نامــــــــور
بامیان ای قلـــب مجروح وطن از چه می بینم ترا خونین جــــگر
تسلیت ای سرزمین غرقه خون الحذر ازمــــــــــکر دشمن الحذر
