رشته کوه های هندوکش

 یکی از مظاهری که مردم افغانستان آن را به عنوان هویت خود می دانند رشته کوه های هندوکش می باشد که یکی از بزرگترین رشته کوه های افغانستان می باشدکه در واقع ادامه دهنده ی کوه های هیمالیا است که از جنوب ولایت بدخشان گذشته و در دره بامیان که کوه معروف بابا هست ختم میشود .

زیبایی ها وطبیعت رشته کوه هندوکش  بسیار جذاب و دیدنی هست. به خصوص وقتی متوجه می شویم که در فصل تابستان نیز لباس سفید به تن کرده است و قله هایش مانند یخچال های بزرگ قطبی مملو از برف می باشد. در دل رشته کوه های هندوکش دره های سبز با گل های زیبا به چشم میخورد. وجود رودخانه ها زیبایی ان را دو چندان می کند و آوازخانی پرندگان باعث تداعی کننده شعر “وطن خاک پاکت بهشتم می باشد.” می گویند بر فراز کوه های بلند و سفید رشته کوه های هندوکش عقاب های بزرگ  کمیاب افغانستانی که به چشم می خورد، عقاب هایی که همیشه مورد احترام بوده اند. با توجه به این قابلیت‌ها افغانستان را می‌توان بهشت کوهنوردان، صخره‌نوردان و گردشگران نامید. صعود به قله‌های با صلابت هندوکش که در جهان به عنوان «قله‌های بلند با ضریب سختی بالا در آسیا» شناخته می‌شوند از آرزوهای کوهنوردان به‌شمار می‌رود.

صعود به قله های هندوکش نسبت به دیگر 7000 متری ها به دلیل هوای پایدار و قابل پیش بینی آسانتر است. دره های معروف پنج شیر و بدخشان در همین رشته کوه واقع شده است. برخی از پژوهشگران اعتقاد دارند در اوستا از این رشته کوه به عنوان «ابارسین» که به معنای «بالاتر از عقاب» است یاد شده است. . نواحی مرتفع این کوه تقریباً همیشه پوشیده از برف است و دره‌های بیشمار در دامنه این کوه به وجود آمده که معروف‌ترین آنها از این قرار است :

دره واخان، شغنان، منجان، جرم، درایم، کشم، ارسج، فرخار، دره اشکمش، خوست، فرنگ، سمندان اندراب، حنجاب، دو آب و سر اب در شمال، و از طرف جنوب دره پنج، دره نور، دره کرم، دره پشال، باندول، اشپی، اسکین، پنجدره نجراب، دره هزاره، بازارک، پاران ده، شتل ، سالنگ، اشاوه، شکاری، کپچاق، چهارده بامیان، سیغان، کهمرد.

رشته کوه های هندوکش  دارای طولی در حدود 600 کیلومتر و دارای 20 قله بالای 7000 متر است و بلندترین نقطه آن قله «تریچ میر» 7706 متر از سطح دریا ارتفاع دارد که در شمال کشور پاکستان و جنوب قله نوشاخ  قرار گرفته دارد. این قله برای اولین بار در سال 1950 میلادی توسط کوهنوردان نروژی فتح شد.

یکی از این قله‌های صخره‌ای، قله «نوشاخ» در منطقه «چترال» هندوکش است که دومین قله بلند ا رشته کوه های هندوکش  محسوب می شود که در شمال غرب استان بدخشان و در مرز دو کشور افغانستان و پاکستان قرار دارد. در مجموع شامل 4 قله جدا با ارتفاع 7250 متری نوشاخ غربی، 7400 متری نوشاخ مرکزی، 7480 متری نوشاخ شرقی و 7492 متری نوشاخ جنوب شرقی است. آنگونه که در کتاب اکوتوریزم در افغانستان آمده است، قله نوشاخ برای اولین بار در سال 1960 توسط یک گروه ژاپنی به سرپرستی «ساکاتو» فتح شد.