ولایت ارزگان

ولایت ارزگان

ولایت ارزگان، یکی از ولایات مرکزی افغانستان به شمار می‌رود. این ولایت حدود 11473.7 کیلومتر مربع مساحت دارد. ارزگان از طرف شمال با ولایت دایکندی، از شرق با ولایت غزنی، از جنوب شرق با ولایت زابل، از جنوب با ولایت قندهار و از غرب با ولایت هلمند هم‌مرز می‌باشد.

ولسوالی‌های این ولایت عبارتند از: ولسوالی شهید حساس، ولسوالی چوره، ولسوالی دهراوود، ولسوالی گیزاب، ولسوالی خاص ارزگان و ولسوالی ترین‌کوت که مرکز این ولایت نیز محسوب می‌شود. اکثر مردم این ولایت را پشتون‌ها و هزاره‌ها تشکیل می‌دهند؛ به همین سبب زبان رایج بیشتر مردم ولایت ارزگان دری و پشتو است. بیشتر مردم این ولایت مصروف زراعت هستند و می‌توان از تولیدات مهم زراعتی آنان به گندم، جواری، برنج، بادام، چهارمغز و توت اشاره کرد.

نواحی ارزگان

اجیرستان

در شرق ارزگان و ناحیه غربی بهسود واقع شده است که در کتب تاریخی به شکل حجیرستان و جیرستان هم آمده است. در بخش شرقی آن تپه‌ای مشهور به شهر قرغان به معنی قلعه و حصار، موجود است.

دایکندی

یکی از مناطق ولایت ارزگان، دایکندی نام داشت که از تاریخ 28 مارچ 2004 به عنوان یک ولایت جداگانه و مستقل شناخته می‌شود. دای به معنی قبیله یا سرزمین، بزرگ و با مردم به کار می‌رفته است. چنانکه در اسامی ترکی مغولی به صورت پسوند یا پیشوند استفاده می‌شده است.

شهرستان

از نظر تاریخی شهرستان جزء ناحیه وسیعی به نام غرجستان بوده که جزئی از سرزمین غور یا پاروپامیزاد بخش مرکزی خراسان قدیم یا افغانستان امروز که از شمال به غرب (باکتریا) از جنوب به زابل و سیستان و از باختر به هرات (ایریا) و از خاور به زابل و گندهارا محدود و متصل می‌شده است.
و دایزنگی نیز یکی از نواحی ارزگان محسوب می‌شود.

تاریخچه ولایت ارزگان

این ولایت یکی از ولایات باستانی افغانستان به شمار می‌رود. کشف کتیبه‌هایی به خط یونانی در این ولایت که در حدود سال 500 میلادی نوشته شده است، گواهی بر گذشته تاریخی این منطقه می‌باشد.

ارزگان پیش از دوره اسلامی، مرکز زابلستان بوده و پادشاه مقتدری به نام زاول‌شاه بزرگ بر آن حکومت می‌کرده است. در دوره‌های اسلامی به خصوص در دوران غزنویان نیز این ولایت دارای اهمیت و مورد توجه حاکمان بوده است.