رواق به فضاهای سرپوشیده‌ی ستون‌دار یا متشکل از چشمه طاق‌هایی گفته می‌شود که در طرفین صحن یا میانسرای مساجد یا اماکن مذهبی ساخته می‌شود. دهانه این گونه فضاها رو به صحن است و در ورودی مسجد را به شبستان یا گنبدخانه متصل می‌کند.
رواق نقاره خانه، بخشی از مدرسه سید سبحان قلی‌خان در سال 1095-1105 هجری قمری یا 1684-1694 میلادی، ساخته شده است. مدرسه سید سبحان قلی‌خان به دستور سلطان سبحان قلی‌خان ( از اولاد سید نذز محمد خان، معاصر ظهیرالدین بابر) در قرن هفدهم اعمار گردیده بود.
رواق نقاره خانه بلخی بخشی از مدرسه سید سبحان قلی خان است
رواق بلند نقاره خانه با نشانه‌هایی از برخی از حجره‌ها و دیوارهای ویرانه تنها یادگار به جا مانده از مدرسه و مسجد سید سبحان قلی‌خان است که امروز در آمدگاه شرقی باغ مرکزی شهر بلخ است.
بر روی این رواق تزئینات کاشی کاری، گچ کاری و نوشته‌های کوفی صورت گرفته که همین قطعه زیبا نشان دهنده مهارت و کیاست استادان فن معماری آن زمان و اهمیت و جایگاه علم نزد مردم بلخ می‌باشد.
اکنون از بقایای مدرسه زیبا و باشکوه سید سبحان قلی‌خان، فقط پیش طاق بزرگ آن که به عنوان دروازه ورودی مدرسه بوده و در سمت شرق باغ عمومی واقع شده و همچنین حجره‌ها و دیوارهایی که به صورت مخروبه و مندرس به چشم می‌خورد، بر جای مانده است.
این نقاره خانه به دستور سلطان سبحان قلی‌خان ساخته شده است
بنای مدرسه سید سبحان قلی‌خان به کمک مالی جامعه جهانی توسط بنیاد فرهنگی آغاخان، تحت مرمت محافظتی قرار گرفته شده و فروریختگی‌های بدنه اصلی رواق، بازسازی گردیدند.
