جدیدترین مطالب
گوناگون
گالری
آرامگاه سلطان محمود غزنوی
در 6 کیلومتری شمال شرقی ولایت غزنی، مکانی وجود دارد که به روضه مشهور است. آرامگاه سلطان محمود غزنوی نیز در این مکان واقع شده است. روضه یکی از پرجمعیت‌ترین قریه‌ها در غزنی می‌باشد. بیشتر جمعیت آن را نیز تاجیک تباران تشکیل می‌دهند.
سلطان محمود که بود؟
ابوالقاسم محمود بن سبکتکین (360ه ق_421ه ق) معروف به سلطان محمود بزرگ‌ترین پادشاه دوره‌ی غزنویان بود. او در زمان حکومت خود نزد مردم محبوب و به شجاعت و دلاوری شهره بود. نبردهایی که سلطان محمود با دشمنان انجام داد، منجر به گسترش قلمرو او و کسب غنایم بی‌شماری گشت. معروف‌ترین جنگ او با هند بود که اموال زیادی را برای حکومت غزنوی به ارمغان آورد. سلطان محمود همچنین به یمین الدوله، امین الملت، غازی و سیفا الدوله(سفی الدوله) مشهور بود.
نمای ساختمان آرامگاه سلطان محمود
آرامگاه سلطان محمود یکی از آثار تاریخی ارزشمند غزنی است که گردشگران داخلی و خارجی را به سوی خود فرا می‌خواند. البته عوامل طبیعی و آتش جنگ باعث شده تا حدود 30 فیصد این بنا آسیب ببیند. اما قسمت اعظم آن هنوز با شکوه و پا برجا باقی مانده است.
معماری ساختمان آرامگاه سلطان محمود غزنوی مطابق هزار سال پیش و سنتی می‌باشد. زیبایی و تبحری که در ساخت این بنا به کار رفته است، مهر تاییدی بر هنر دوستی و هنرمندی غزنویان می‌زند.
روی سنگ قبر سلطان محمود نیز آیه 63 سوره یس نگاشته شده است. این بنا در زمان حیات سلطان محمود به عمارت فروزی مشهور بود. اما بعد از وفات او روضه نام گرفت. امروزه هم به ساختمان آرامگاه و هم به فضای اطراف آن روضه اطلاق می شود.
شاهنامه، شاهکار عصر غزنویان
سلطان محمود غزنوی از جمله پادشاهانی بود که برای هنر و ادب و علم اهمیت زیادی قائل شد. دانشمندان به نامی چون ابوریحان بیرونی در دربار او جای داشته و محترم شمرده می‌شدند. شاعران و ادیبان بی‌شماری نیز در دوره‌ی غزنوی می‌زیستند و شعر می‌سرودند. از جمله این شاعران می‌توان عنصری بلخی، فرخی سیستانی و منصوری سمرقندی را نام برد.
اما مهم‌ترین و ماندگارترین اثر ادبی که دوره‌ی سلطان محمود سروده شد، شاهنامه است. عده‌ای می‌گویند که فردوسی شاهنامه را به سلطان محمود غزنوی پیشکش کرد. به هر حال همه بر این باورند که در دوره ی سلطان محمود، شاعران و دانشمندان ارج و قرب بسیاری داشتند.
ساختمان آرامگاه سلطان محمود غزنوی نسبت به بسیاری از آثار باستانی افغانستان کمتر آسیب دیده است. تنها قسمت کمی از ان تخریب شده است که در سال 1387 تلاش هایی برای بازسازی آن صورت گرفت.
